ఒకప్పుడు ఓ చిన్న గ్రామంలో అనిత అనే యువతి ఉండేది. ఆమె చాలా చక్కని మనసు కలిగినది కానీ తనకి ప్రపంచంపై పెద్దగా నమ్మకం ఉండేది కాదు. ఎవ్వరితోనూ తేలికగా కలవదు, తన భావాల్ని బయటపెట్టేది కాదు.
అలా ఒక్కరోజు ఆ గ్రామానికి అరుణ్ అనే యువకుడు కొత్తగా వచ్చాడు. అరుణ్ సహజంగా అందరితో ఆత్మీయంగా మాట్లాడేవాడు, కానీ అనితతో మాట్లాడేటప్పుడు మరింత సంయమనం, ఆదరణ చూపించేవాడు. ఆమె మౌనంగా ఉన్నా, ఆమెలో ఏదో లోతుగా అర్థం చేసుకునే ప్రయత్నం చేసేవాడు.
ఒక రోజు గ్రామం దగ్గర బజారులో అనితకి చిన్న ప్రమాదం జరిగింది. అందరూ తికమక పడిపోతుంటే అరుణ్ వచ్చి, తన చలువగా మాటలతో ఆమెను భరోసా కలిగించి, నెమ్మదిగా ఇంటికి చేర్చాడు. ఆ రోజు నుంచి అనితకి అరుణ్ మీద ఒక ప్రత్యేకమైన నమ్మకం పెరిగింది.
ఆమె గమనించింది — అరుణ్ ఎప్పుడూ తనను తక్కువగా మాట్లాడలేదు, తన తప్పులను చూపించకుండా సున్నితంగా అర్థం చేసుకునేలా ఉన్నాడు. అతడితో మాట్లాడినప్పుడు తన మనసు ప్రశాంతంగా అనిపించేది. భయాలు, సందేహాలు మరిచిపోవడంతో పాటు, తనపై తనకే తెలియని విశ్వాసం ఏర్పడింది.
అక్కడినుంచి అనితకు అర్థమైంది — నిజమైన ప్రేమ అనేది గొప్ప మాటల్లో కాదు,
నిన్ను ఎలా అర్థం చేసుకుంటారో, నిన్ను ఎంత సురక్షితంగా ఉంచతారో దాంట్లో ఉంటుంది.
No comments:
Post a Comment