"సారీ అన్నాను కదా!"

 "సారీ అన్నాను కదా!"

ఒక రోజు పాపా అనే చిన్న అబ్బాయి స్కూల్‌కి వెళ్తుండగా తన మిత్రుడు చిన్ను వేసుకున్న కొత్త పెన్సిల్ బాక్స్‌ను తక్కువగా మాట్లాడాడు.  

**"ఇది అంత బాగా లేదు... నాకు ఉన్నది చాలా స్టైలిష్!"** అని అనడంతో చిన్ను బాధపడ్డాడు.

చిన్ను నిశ్శబ్దంగా నడిచి వెళ్ళిపోయాడు. తర్వాత టీచర్ అడిగారు:  

**"ఏం జరిగింది చిన్నూ? ఎందుకు మౌనంగా ఉన్నావు?"**  

చిన్ను ఏమీ చెప్పలేదు కానీ కంట్లో కన్నీళ్లు మెరుస్తున్నాయి.

ఆ విషయాన్ని గమనించిన టీచర్ పాపాని పిలిచి చెప్పారు:  

**"నీ మాటలతో నీ మిత్రుడికి బాధ కలిగింది. క్షమాపణ చెప్పు."**

పాపా, నొచ్చినట్టు కూడా కనిపించకుండా, ముఖం తిప్పి,  

**"సారీ చెప్పా కదా! ఇప్పుడు ఇంకేమి కావాలి?"** అని అన్నాడు.

ఆ మాటలు విన్న టీచర్ ముకురుగా నవ్వి చెప్పారు:  

**"పాపా, సారీ అనడం ముఖ్యం కాదు. నిజంగా నీవు నొచ్చినట్టు అనిపించాలి. మాటలు ఒక్కటే సరిపోవు, మన హృదయం కూడా అలా ఉండాలి. లేదంటే నీ సారీ మాటలు క్షమాపణ కాకుండా, ఇంకోసారి నొప్పినట్టే అవుతాయి."**

ఆ మాటలు పాపా మనసుని తాకాయి. వెంటనే వెళ్ళి చిన్నును చక్కగా చూస్తూ అన్నాడు:  

**"నిజంగా నన్ను మాఫ్ చెయ్ చిన్నూ. నేను నిన్ను బాధపెట్టానని నాకు ఇప్పుడు తెలుసు. ఇక ముందు అలా మాట్లాడను."**

చిన్ను ఆనందంగా నవ్వాడు. ఇద్దరూ మళ్ళీ కలిసి ఆడుకుంటూ స్కూల్‌కి వెళ్లారు.

---

**బోధ:**

నిజమైన క్షమాపణ అనేది మనం చేసిన తప్పు గుర్తించి, మన హృదయంతో చెప్పిన మాట. అది మాటలకంటే మన భావాల్లో కనిపించాలి. లేదంటే అది క్షమాపణ కాదుగా, ఇంకోసారి బాధ పెట్టినట్లే అవుతుంది.